Sonrası Vuslat

Sonrası Vuslat

Küller içinde serçeler uyanır sabaha,
Göğsümde bir sızı, eskimeyen bir dua.
Gece, sessizliğe gömülürken yanar,
gündüzü yaraya dokunan bir buğday saçağı…

Adımı unuttu bir zamanın gölgesi,
Sözlerim rüzgârda yitip gidiyor.
Ne ben kaldım ne de gecenin sesi
Bir dua şimdi, yankısı kupkuru…

Ömür soluğa, soluk duâya emanet,
Bir gülüş, bir hüzünle hatırında kalır.
İnsan, insana yâr olur bir müddet,
Sonra vuslat, ardından yalnızlık kalır.

@demlenmisSiirler
Demlenmiş Şiirler