Gözlerin İsyan

Gözlerin İsyan

Bir çift yıldız gibi parlardı karanlıkta
Çığlıktı, haykırıştı, isyandı gözlerin
Ruhuma dokunurdu da kimse bilmezdi
Kimseye anlatamadım seni, sana bile…

Saçların bir yangın gibi düşerdi omuzlarına
Dilimi ısırırdım her gördüğümde
Adını söylesem kanardı ağzım,
Kimseye anlatamadım seni, sana bile…

Kalbimin kırık yerlerine bastığın her harf
Gizli bir sevişmenin yankısıydı içimde
Şehirler susarken konuşurdum seninle
Kimseye anlatamadım seni, sana bile…

Sana değen rüzgârın hangi dağdan döndüğünü
Ateşten harflerin hangi kalpte söndüğünü
Seninle ağlayıp seninle güldüğümü
Kimseye anlatamadım seni, sana bile…

Ve ben seni ilk defa sevmişim gibi
Her sabah yeniden aşık olmuşum gibi
sessizliğin sesinde bile seni duymuşum gibi
Kimseye anlatamadım seni, sana bile…

Şimdi ellerim boş, sesim kimsesiz,
Bir türkü gibi eksildim dudaklarından
Bir gülüşün kaldı bende, eskimiş bir fotoğraf gibi
Kimseye anlatamadım seni, sana bile…

Bir de sorum var sadece gecelere söylenen:
Benimle yanar mısın? Sevgilim, ey sevgilim.

Ay Vakti