Yonca

Yonca

Şimdi yaz geldi, Yonca.
Ve ölüme biraz daha az kaldı.
Fikrimce bu hayat hepimize az geldi, Yonca.
Her geçen zaman biraz daha saçlarımızı yolunca
Ve ölümümüze çok az zaman kalınca
Ve sen, Yonca,
Çıkınca karşımıza
Hissettik, yaz geldi.

Yoncanın bir tutamı bile harammış meğer.
Yoncayı elimizle tutamayacaksak
Ve eğer saramayacaksak ve dahi kaptıracaksak başka davarlara
O zaman
Vuralım kafamızı duvardan duvarlara.
Yoncaya çoktan gecikmişiz meğer.

Şimdi yaz geldi ve sana yazmak geldi içimden, Yonca.
Bu eller yazar her zaman kalbi kırılınca
Ve öylece kalakalır kalbini kıranlarca.
Dahası gelmez bu sevginin.
En azından toplaması on yıl ister
Kafamla kırılan duvarlar dağılınca.

Ve sana geç kaldığımızda
Pişman yaşanmış sensiz bir ömür
Kalbimize dikiş
Boynumuza ilmek geçiririz.
Ve Yonca,
Sensizliği bile bilmemek,
Korkarım, onu bile görmeden ölmek.

Gel gelelim, senden başka
Hiçbir mahlukatı beğenmemek var.
İşin içinde sensiz değil sadece
Çulsuz kalmak,
Yolsuz, yordamsız,
İpsiz, sapsız olmak var be kadın.

Umursadığın her şey bir gün tuzla buz olunca
Ve sen davarın birine,
Kafam duvarın birine gidince
Her şey mahvolunca,
Unutulmayınca adın: “Yonca”,
Kurutulmayınca özün, özlemin,
Sözün, söylemin
Abad mı olacaksın herkes bir tarafa dağılınca?

Dünyam saçların gibi kararınca
Mutlu mu olacaksın
Beni sigaraya başlatınca?
Yeşertseydin ya dünyamı adınca,
Gözlerince.
Bilseydin ya sana ne duyumsadığımı,
Böyle konuşmazdın.
Yazmazdım ya, silerdim.
Susmaz ve seni her gün senden dilerdim.
Bilirdim reddiye çekeceğini,
Öngörürdüm.
Bu allahsız dünyada
Nereye atsam elimi kurutunca…

Şimdi yaz geldi, Yonca.
Bu yaz sen başka bir davarı beğenince
Beslediğin kedilerin şansından
Şansım daha az geldi.

Kutluay Erdoğan