Elinde Hayat - Kuru yapraklar dökülüyor - Elinde Hayat Şiiri

Elinde Hayat


Kuru yapraklar dökülüyor
Hayatımızdan yarı çıplak,
Boz kırlara ,çig taneleri ile.

Belliki, hazan geldi çattı,
Nihayet bahçelerin.
Göç eden kuşların veda buselerinde
Ayrılık var.
Tanıdık bildik ,yıllarımıza işlemiş.

Ardından koşmanın faydasızlığını biliyor,
Her bir parçası doğanın.
Aydınlığını bile aramıyor , güneşin.

Sarıldığında boynuna her yerine,
Sonbahar esintileri serince;
Sebep aranır her hazanla gelen,
Bir damlacık süzülen gözyaşına.

İç çekilir , doyumsuz özlemlere,
Maziyi resim edersin toprağa.
Kurumuş dal parçası ile olmaz asla ,
Zira sen gibi kurumuş o da .

Çocukların gülüşlerinde
Sakladığın geçmişini sorgularsın.
Değişiverir dudaklarının kıvrımları.

Ve :
Ne vakit oradadurduğu bilinmeyen,
Bir taş parçasını buluşturursun, serin sulara.
Haleleri sayarsın . her biri bir yıla denk gelen.

Aksettimi güneş bir anlık,
Kaçamak yaptımı bulutlardan,
Hayatın göz kamaştırıcı güzellikleri,
Fark ettirir kendini..
Burdayım işte .

Soluk soluğa yaşananlar ,
Geçer gözümün önünden birer birer.
Bulutlara gizlenmiş bir güneş olduğunun,
Farkına varırsın.
Işığını ararsın ve sıcaklığını.

Kalbim ışığı gösterir,
Bedenin ise toprağa meyl eder,
Aklın ise bul der, gerçeği bul
Hayat avuçlarında ise; sıcaktır .
PAŞA VAROL (Jkl)