Sokaklar Çağırırsa - İnsanı bitiren şey - Sokaklar Çağırırsa Siiri

Sokaklar Çağırırsa

İnsanı bitiren şey sokaktır kardeşlerim,
Kavga, dövüş, “görevi” unutturur herkese.
Vazifesi peşinde çalışandadır verim,
Bakmayıp geçmek gerek, küfürlü, menhus sese.

İnsan kilitlendiyse bir sevdaya dostlarım,
Onun çok işi vardır, malayaniden uzak.
Gayret edince onun işleri kalmaz yarım,
Sokakta segerdanlık, gayeye büyük tuzak.

Ne kaldırım, ne cadde, bunlar zaman öldürür.
Oralarda dolaşmak avare; hayta hayta.
Bizim idealimiz; zikir, fikir ve şükür,
Ve vurmak beka mührü, bu geçici hayata.

Dostlarımız da böyle ârifân takımıdır,
Bizi sokak zübbesi edecekten dost olmaz.
Bu ruhun en güzide yükseliş rakımıdır,
“Allemna” otağında hiç bir kul asla solmaz..

Bize O dost gerekli ve O’nu sunmak halka,
Gerisi boşa vakit kaybetmek, sefalettir,
İnsanlık yükselişe hasret kalmışken Hakk’a,
Onlar için manevi huzur büyük devlettir.

Boş sloganlar ile onları avutmanın,
Zamanı geldi geçti, bilirsiniz siz dostlar.
Böylece duman duman yanan garip bir canın,
Ne derdi mal, makamdır, ne de, mansıp ve postlar.

İnsanlık “mânâ” diye ağlıyor ve inliyor,
Dudakları kurumuş çorak topraklar gibi.
Dertsizler bu feryadı bir ney diye dinliyor,
Dökülürken gönüller, sarı yapraklar gibi.

İşte biz bahar için bütün zevkleri koyup,
Bu ızdıraplı nesle koşmalıyız sadece.
Onların feryadını yüreğimizde duyup,
Çalışmalıyız dostlar, inanın gündüz, gece.

Sokak edebiyatı, ahmakça kavgaların,
Seline kapılanlar, nice bahtsız, zavallı.
Eğer yardıma koşmaz isek geç olur yarın,
Ne tutunacak ipi, ne de kalır bir dalı.

Ve bunun sorumlusu yine de biz oluruz
“Görmeyen” düşmesinde “görenin” suçu büyük.
Biz de bu vurgun yemiş nesille dert soluruz,
“Ermemiş” sürçmesinde “erenin” suçu büyük

Haydi bir daha hamle yapalım son bir gayret,
Üfleyelim beşere diriltici soluklar,
Bunların karşılığı ukbada verir hayret,
Ödül “Cennêtin tecri min tahtihel enhar” *
Altından ırmaklar akan cennetler

Mehmet Erdoğan 3